Hayaller

Yazmak için bir saatten az sürenizin kaldığı bir yazıya hayallerinizi dökebilir misiniz?

30 yıllık ömrümün 15 senesi havalimanlarında, terminallerde, garlarda veya yolculuklarda geçti. Zihnimin durma noktasına geldiği ayrılıkları da, gökyüzü kadar şen olduğum kavuşmaları da yüreğimde taşıdım bu gelip geçici duraklarda.

Bir macera yaşanması için kahramanlardan en az birisinin yola çıkması gerekir belki; fakat sizden farklı yüzlere sahip insanlarda, yaşadıklarınızdan çok başka zorluklar gördükçe dünyanın zannettiğiniz kadar kolay bir yer olmadığını fark edersiniz.

Issız bir gecenin soğuğunda durmaksızın sigara içen 40 kişiyi görürsünüz kimi zaman, otobüsün altına tabutla verdikleri sevdiklerini gömmeye giden.

Yavaş ve emin adımlarla hedefine erişen bir treni yakalar kimi zaman gençler, heybelerine yeni bir şehir görmenin haklı gururunu eklerler.

Kader detaylardadır.

Atatürk havalimanının açık olduğu dönemde, o zaman benim çok ötemde bir çifti izlemiştim, ben de kendi ayrılığımı yaşarken. 40lı yaşlarının ortasındaki çift, birbirlerine uzun uzun sarıldıktan sonra birbirlerinin dudaklarına tek bir öpücük kondurduktan sonra kadın, pasaport kontrol noktasına giderken adamın gözlerinden yaşlar boşanmıştı sessizce.

Gözyaşları dünyayı susturuyordu oysa.

Karısı, partneri, sevgilisi veya her ne ise, kadınının gidişini göz temasını hiç bozmadan dakikalarca izlemişti adam. Sonrasında cüzdanından iki tane banknot çıkardı, bunları trabzanlara astıktan sonra uzaklaştı.

Hayatımda ilk defa Arjantin Pesosunu böylece gördüm.

Dakikalar geçtikten ve adam yeterince uzaklaştıktan sonra adamın astığı banknotları almaya gittim. Çok başka zamanın aşkını yaşayan bu çifti, hiç yargılamadan cüzdanımda 1 yıl taşıdım: Onu hak eden diğer yarıma vermek için.

Acı söyleyen dostların empati yeteneğinden yoksun, duygusal derinlik taşımadan varoluşları bana hep o güzel Güney Amerika ülkesinin banknotlarını hatırlatırdı.

Hayatındaki en önemli maksadı ölüme giden yolda toplumsal kabul görerek bulunmak olan kimselerin kalabalıklar içindeki ıssızlığının antitezi idi banknotlar benim için.

En karanlık duygularını yaşamaktan korkan insanların huzursuz uykuları, ıssız sabahları, hiçbir şekilde anlaşılmadıklarını fark ettikleri yaşam kesitleri olur. Ve bütün bunları besleyen sosyal ağları...

Siz hayata eylemsizlik önerirsiniz; fakat yaşam tüm doğallığı ile, kayıtsızca parçalarınıza ayırır sizi.

Havalimanları sizi, zihninizin diğer tüm kesitlerine taşıyan bir aracıdır bu yönüyle.

Sabiha Gökçen havalimanının pasaport kontrol noktasının tavanında aylardır sıkışmış duran, helyum dolu sarı balon da karanlık yeraltımın açığa çıktığı bir dipnottur benim için.

İnsan hayallerini tek bir saate sığdırabilir mi?

Satır satır, hece hece dile getirirsiniz aşkınızı, özleminizi, hüznünüzü;

Fakat en güzel hayallerinizi sözleriniz değil, ancak tek bir fotoğraf karesi açıklayabilir.